ការទទួលទានអាហារសម្បូរបែប
ឪពុកម្តាយមិនអាចប្រាកដចិត្តទាំងស្រុងបាននោះទេថា កូនៗវ័យចូលរៀនសាលាមត្តេយ្យបានញ៉ាំអាហារអស់ពីចាននៅសាលា ឬមជ្ឈមណ្ឌលថែទាំកុមារ។ លុះដល់ពេលក្មេងៗឈានដល់វ័យចូលរៀន ពួកគេក៏ចាប់ផ្តើមជ្រើសរើស និងទិញអាហារដែលពួកគេចង់ញ៉ាំដោយខ្លួនឯង។ គួរឱ្យស្ដាយ ចំណូលចិត្តរបស់ពួកគេភាគច្រើនគឺអាហារដែលសម្បូរកាឡូរីខ្ពស់ ខ្វះជីវជាតិ (ដូចជា ដំឡូងបំពង ស្ករគ្រាប់ និងអាហារចៀន ឬបំពង)។ លើសពីនេះទៅទៀត ក្មេងៗមួយចំនួនអាចនឹងរើសចំណី។
ដោយសារតែមិនមានរបបអាហារមានតុល្យភាព កុមារអាចនឹងបាត់បង់ឱកាសលូតលាស់បានល្អ ហើយពួកគេក៏អាចខ្វះសារជាតិចិញ្ចឹមដែលចាំបាច់សម្រាប់ការអភិវឌ្ឍរាងកាយ និងបញ្ញាស្មារតីផងដែរ។ លើសពីនេះទៅទៀត ទម្លាប់នៃការញ៉ាំអាហារក្នុងវ័យកុមារអាចនឹងបន្តរហូតដល់ពេញវ័យ។ ដូច្នេះ វាជារឿងសំខាន់ណាស់ដែលកុមារត្រូវអភិវឌ្ឍទម្លាប់នៃការញ៉ាំអាហារល្អៗ ដើម្បីជួយកាត់បន្ថយហានិភ័យនៃការកើតជំងឺរ៉ាំរ៉ៃនៅពេលពួកគេធំឡើង។
ក្នុងនាមជាឪពុកម្តាយ យើងគួរតែធានាថា កូនៗរបស់យើងទទួលបានអាហារូបត្ថម្ភល្អ ជាមួយនឹងរបបអាហារដែលមានតុល្យភាព និងចម្រុះមុខ ដែលអាចផ្គត់ផ្គង់នូវសារជាតិចិញ្ចឹមគ្រប់គ្រាន់ដែលពួកគេត្រូវការ។ តើអ្វីទៅដែលហៅថារបបអាហារមានតុល្យភាព? ផែនការ “ចានអាហារសុខភាពរបស់ខ្ញុំ” ដែលបង្កើតឡើងដោយក្រុមប្រឹក្សាលើកកម្ពស់សុខភាព (HPB) ធ្វើឱ្យមានភាពងាយស្រួលយល់។ អាហារដែលមានសុខភាពល្អមួយពេល ត្រូវមានផ្លែឈើ និងបន្លែកន្លះចានគោម គ្រាប់ធញ្ញជាតិមួយភាគបួននៃចាន ហើយសាច់ និងអាហារផ្សេងៗ មួយភាគបួននៃចាន (ឧទាហរណ៍៖ ត្រី តៅហ៊ូ និងផលិតផលទឹកដោះគោ)។ គ្មានអាហារតែមួយមុខណាដែលអាចផ្តល់នូវសារជាតិចិញ្ចឹមទាំងអស់ដែលរាងកាយត្រូវការនោះទេ ដូច្នេះវាជាការចាំបាច់ណាស់ក្នុងការទទួលទានអាហារចម្រុះមុខពីក្រុមអាហារផ្សេងៗគ្នា។ រូបភាពណែនាំនេះក៏បានរំឭកយើងឱ្យប្រើប្រាស់ប្រេងដែលមានសុខភាពល្អ (ក្នុងបរិមាណមធ្យម) ជ្រើសរើសទឹកជំនួសឱ្យភេសជ្ជៈដែលមានជាតិស្ករ និងធ្វើលំហាត់ប្រាណជាប្រចាំ។


